The second internet bubble

During the past years, consumers become used to many things to get for free: news, stock quotes, music, e-mail to high-speed Internet sites. Today, the dotcom doesn't make the news anymore with free offers, it's focuses now on mass layoffs and the announcement that they will ask money for their services. " The above sentence is from the magazine The Economist in April 2001, but it's just as well applicable to the situation today. During the dotcom boom many companies hoped to gain market share by giving away things for free. But that was not done with the dotcom crash as a result. Other companies tried different business models and asked their customers for money, but few succeeded in that purpose. But in 2004, when Google went to the stock trade, the term Web 2.0 was introduced, a new Internet bubble was created. Buried business models rised from the grave. Money would be made through Google Ads, small contextual ads that were placed next to text and Google quickly became a near-monopoly. New Internet stars light up the firmament: MySpace, YouTube, Facebook and Twitter today. And again, there was offered a 'free lunch'. Free services were offered to a large mass, with the hope for a next stage to earn money from Google Ads, a model that so far only ... Google had worked. And just as in 2001, it brings us once again into the reality. The number of companies that live on Google Ads is much smaller than was first hoped, Silicon Valley didn't escaped to mass redundancies. Services such as MySpace and YouTube succeeded in time to find shelter in large companies (News Corporation and Google) and put the profitability problem neatly placed there. But how those services, like Twitter and Facebook, will be able to make enough money needed to continue, it still remains unclear. The free model has become a vicious circle: more and more companies find themselves increasingly required to offer free services to even slightly compete with existing services. Because Internet services are anyway cheap, more and more companies offer free services.The question how money will be earned is put further forward. The bottom line is however simple: companies that make no money cannot survive and the Google Ads are fun and nice, but not enough. Free news and other services were a charming idea. But the lesson of two Internet bubbles is that eventually someone somewhere will have to pay the price.

'De afgelopen jaren zijn consumenten gewend geraakt om allerlei zaken gratis te krijgen: nieuws, beurskoersen, muziek, e-mail, tot snelle internettoegang toe. Vandaag halen de dotcoms het nieuws niet meer met gratis aanbiedingen, wel met massa-ontslagen en met de aankondiging dat ze geld zullen vragen voor hun diensten.' Bovenstaande zin komt uit het magazine The Economist van april 2001, maar hij is net zo goed van toepassing op de situatie vandaag. Tijdens de dotcom boom hoopten vele bedrijven marktaandeel te winnen door zaken gratis weg te geven in de hoop er in een tweede fase geld aan te kunnen verdienen via advertenties. Maar dat gebeurde niet, met de dotcom crash als gevolg. Andere bedrijven probeerden andere businessmodellen uit en vroegen hun klanten om geld, maar weinigen slaagden in dat opzet. Maar in 2004, toen Google naar de beurs trok en de term Web 2.0 zijn intrede deed, werd een nieuwe internetbubbel gecreëerd. Begraven businessmodellen verrezen uit het graf. Geld zou gemaakt worden dankzij de Google Ads, kleine contextuele advertenties die naast teksten werden geplaatst en waarop Google al snel een bijna-monopolie wist te verkrijgen. Nieuwe internetsterren lichtten op aan het firmament: MySpace, YouTube, Facebook en vandaag Twitter. En ook nu was er opnieuw een ‘free lunch'. Gratis diensten werden aangeboden om een grote massa te bereiken, met de hoop om in een volgend stadium geld te verdienen aan Google Ads, een model dat tot dan toe enkel voor ... Google had gewerkt. En net als in 2001 belanden we ook nu opnieuw in de realiteit. Het aantal bedrijven dat leeft van Google Ads is veel kleiner dan eerst werd verhoopt; Silicon Valley ontsnapt opnieuw niet aan massa-ontslagen. Diensten als MySpace en YouTube slaagden er op tijd in onderdak te vinden bij grote bedrijven (News Corporation en Google) en legden het winstgevendheidprobleem netjes daar neer. Maar hoe deze diensten, net als Twitter en Facebook trouwens, er in zullen slagen om genoeg geld te maken om overeind te blijven, blijft tot vandaag onduidelijk. Het gratis model is ondertussen een vicieuze cirkel geworden: steeds meer bedrijven zien zich verplicht steeds meer diensten gratis aan te bieden om nog enigszins te kunnen concurreren met bestaande diensten. Omdat internetdiensten sowieso goedkoop zijn, bieden ook steeds meer bedrijven gratis diensten aan en wordt de vraag hoe ooit geld zal kunnen worden verdiend almaar verder vooruitgeschoven. Wie start met het idee om snel geld te gaan verdienen, komt gewoon niet aan de bak. Maar de bottom line is nochtans eenvoudig: bedrijven die geen geld verdienen kunnen niet overleven en de Google Ads zijn leuk en aardig, maar onvoldoende. Gratis nieuws en andere diensten vormden een bekoorlijk idee. Maar de les van twee internetbubbels is dat ergens iemand uiteindelijk de rekening zal moeten gaan betalen.